Unholy Tavern - Rpg Online

Kelk

Powoli i bardzo cicho zbliżam się do drzwi. Zaglądam do środka przez dziurkę od klucza. Wstrzymuję oddech żeby lepiej słyszeć co się dzieje w środku. Jednocześnie jestem gotowy w każdej chwili odskoczyć od drzwi i uciec jeśli zaszłaby taka potrzeba.

JA

Podchodzisz do drzwi i starasz się zobaczyć coś przez dziurkę od klucza, lecz nic nie widzisz. Najprawdopodobniej jest w środku klucz, włożony z drugiej strony. Przysłuchujesz się uważnie i słyszysz jakieś rozmowy. Nie słyszysz o czym dokładnie rozmawiają. Jedyne co udało Ci sie wyłapać z kontekstu to takie słowa jak: ...już czas..., ...kłopoty..., ...zabić... reszta wydaje się zbyt niezrozumiała.

Kelk

czekam tam jeszcze chwilę i nasłucuję dalej. Po chwili oddalam się od drzwi i po cichu wycofuję się.

JA

Usłyszałeś, że osoby za drzwiami rozmawiały o jakimś mordercy, ale nie wiesz o co dokładnie chodziło. Wycofujesz się powoli. Dochodzisz do drabiny, którą zszedłeś do tego korytarza i słyszysz jak powoli otwierają się stalowe drzwi, przy których przed chwilą stałeś.

Kelk

Szybko, ale po cichu wychodzę na górę. Na powieszchni staram się zostawić otwór takim jakim go zastałem przychodząc tutaj. Skrywam się za jednym z murów zamku. Gaszę pochodnię i chowam ją do tobołka. Co troche wyglądam zza muru i przyglądam się czy ktoś wychodzi z dołu.

JA

Wychodzisz z korytarza drabiną i zamykasz za sobą klapę. Starasz się ją zakamuflować, lecz wydaje Ci się, że wyglądało to trochę inaczej. Skrywasz się za kawałkami murów fortecy i spoglądasz w stronę lasu gdzie znajduje się wejście do podziemi. Czekasz tak dłuższą chwile i nie widzisz żeby ktoś wychodził...

Kelk

Po chwili zawiedziony , że nic więcej się nie wydarzyło zmierzam do domu rodu von Notluc żeby powiedzieć zleceniodawcy, o tym czego się dowiedzialem.

Kelk

Znów przyczajam się za jednym z murów i bacznie obserwuję klapę do podziemi.

JA

Chowam się za jednym z murów. Wyglądasz zza niego rzadko, gdyż chroni Cię przed wielkim wiatrem. Jesteś przemoczony a wkoło nie widzisz nikogo. Nikt też nie wychodzi, bądź wchodzi do klapy. Panuje tu spory spokój, gdyby nie wiatr pochylający drzewa i miotający gałęziami na wszystkie strony