Unholy Tavern - Rpg Online

JA

Opowiedz wędrowcze gdzie byłeś i co zobaczyłeś... Czy może jakieś krainy szczególnie przypadły Ci do gustu? Czy może znalazłeś coś, czego nie można spotkać nigdzie indziej? A może jest coś dla czego warto odwiedzić dane miejsce?

Diuk

Cóż widziałem?? zapytał strudzony drogą, wędrowiec Moje oczy widziały już wiele... Widziałem spieczone słońcem ziemie, okryte śniegiem szczyty gór, niekończące się fale oceanu oraz nieprzeniknione ciemności głębi krasnoludzkich kopalń.

Spock

Jam widział najpiękniejsze z krasnoludzkich królestw, w którym srebrzysty mithril lal sie potokami a armie krasnoludzkich kowali wykuwały z tego szlachetnego metalu doskonałą broń. Mądry król zasiadał na tronie tego królestwa, a miano jego było Bruenor Battlehammer, Ósmy Król Mithrilowej Hali. Królestwo jego było ogromne, a wszelkie tunele oświetlone wiecznymi pochodniami. Żal mi było opuszczać to miejsce, ale czas mi było w drogę wyruszać aby więcej wspaniałości ujrzeć i móc wam o nich opowiedzieć.

Spartakus

Ja widziałem jedynego w swoim rodzaju Krystalicznego smoka w Stolicy Ashendal w górach Allahmar.Był to pięknie zdobiony smok zrobiony cały tylko z Kryształów by go zobaczyc przyjeżdzali królowie innych bogatych królestw.Było to cos pięknego.

Casper

Jam widział coś rożniącego się od waszych piękności powiedział elf leśny po czym się lekko zamyślił i błądził myślami przypominajac sobie ów miejsce Mym oczą ukazało się keidyś najspokojniejsze królestwo elfów wręcz nieruszone przez ręce ludzi i krasnoludów jedynei zamieszkane przez mą rase. Na drzewach doma pięknie zbudowane, każdy miał swoją częśc lasu lecz nie niszczył jej a dbał o nią. Ptaki przelatywały obok ciebie, wiewiórki częstowały się chlebem, jednorożce podchodziły do ciebie by zostać pogłaskanym a żaby ukryte między trawą zjadały owady chcące cię ugryźć. Wiosna zapach kwiatów się rozprzestrzeniał po całym gaju a rośliny ozdabiały miasto, zimą wszystko przykryte śniegiem pogrążone w śnie okazywało białą piękność zaś w wiosne wszystko czerwienią, żółtem, pomarańczem, troche zielenia się kryło i konary zdobiło, lato zaś swymi słonecznymi promieniami przygrzewało a ci którzy mieli dość gorącego chowali się pod drzewami. Wszyscy byli dla siebie jak bracia i czy cię znali czy nie znali miodem, mlekiem, chlebem częstowali. Miłość między elficka i między zwierzęca tętniła. przerwał mówca po czym łza spłyneła mu po policzku Kiedy to ludzie i orki wojne ogniem stoczyli pod miastem i cały las spalił się z tysiącami mych braci. Elfy, zwierzęta, pegazy czy rośliny bez wyjątku jak listek wrzócony do ogniska spalały się i popiół pozostawiały.